Poging tot update:

-Kleuterbloem gaat terug naar school, en ze vindt het nog leuk ook.
-Babybloem's leven staat tegenwoordig voornamelijk in het teken van eten.
-Onze nachten zijn al iets minder onderbroken maar bevatten gemiddeld nog steeds een uur of 5.
-Choco is geadopteerd door een lieve collega met een lieve dochter.
-Mijn loopneus en niesbuien waren hierdoor verdwenen tot ik getroffen werd door een vervelende sinusitis.
-Ik ben met mijn Liefde terug in de wereld van de doe het zelver gesprongen. Reeds 2 volle weekends hebben wij nuttig besteed aan het plamuren, schilderen en vernissen van onze toekomstige nieuwe slaapkamer. Leuk is anders, maar ja, zo beseft een mens nog maar eens wat het is om vuil te worden en écht een douche nodig te hebben.
-Mijn Liefde is op sollicitatiejacht en zit tegenwoordig popelend te wachten op een verlossend telefoontje.
-Op mijn werk vallen de ontslagen bij bosjes, het mijne is er gelukkig nog niet bij.
-Mijn hoofd staat tegenwoordig niet naar bloggen, maar naar iets anders waar ik nog niet teveel over kwijt wil.

Blog-block

Na een lange periode van inspiratiegebrek ben ik wedergekeerd. Niet om veel te zeggen hoor. Gewoon dat ik wedergekeerd ben. Dat is alles eigenlijk.

En we zagen dat het goed was...

Mijn Liefde bleef zitten met een houten kop, ik met zere 'gebladerde' voeten en een zwaar slaaptekort, en het echtpaar hopelijk met een ongelooflijk goed na-gevoel. Een mooie dag was het. Vol van emotie, blije gezichten, humor, veel aangename gesprekken maar ook leuke losse babbels met bekenden en minder bekenden, een dag in het teken van de liefde, de romantiek, intimiteit, zorgzaamheid, vriendelijkheid en warmte die er tussen mensen kan zijn. Oprechte ontroering ook... Ik voelde me bij momenten als een kip op de Noordpool i.p.v. in het St-Jansberg klooster En een fijn feest natuurlijk, met lekker eten en ongedwongen danspasjes (ondanks de niet altijd even 'juiste' muziek ;-) Goed gelachen ook met de onnozele vrienden van mijn breurke en 'vader abt' die sommigen onder ons toch goed liggen had en mij een zwaar Katholiek moederlijk schuldgevoel heeft toegezongen om dat ik mijn Bloemen had achtergelaten. Altijd opnieuw werd mijn blik weer bewonderend naar de schoonheid van mijn echte 'schoonzus' toegezogen, een schoonheid die absoluut, zonder enige twijfel, zo'n prachtige trouwjurk verdiende. De 4 uurtjes slaap heb ik er welwillend bijgenomen, evenals de kriebels, de hoop, de verwachting dat wij misschien, toch, ooit, wie weet ...

Walking to the chapel

Ja ja de grote dag is bijna aangebroken. U kan het lezen tenhuize Camelot. Mijn kleine breurke gaat echt trouwen. Niet meer doen alsof nu. Nee, for real, in 't echt, echtigintechtig!! Hoewel het mijne trouw niet is, heb ik er toch vol spanning en verwachting naartoe geleefd. Vele vragen teisterden de laatste maanden mijn hoofd en stuurden mij op speurtocht door ellenlange winkelstraten en shoppingdoolhoven.
Want wat zou ik nu toch aandoen? Broek? Rok? Jurk? Medium, lang of heel lang? Veel bloot, weinig bloot, zwart of kleurig, stola of jasje, hoed of geen hoed... ? Winkel in winkel uit, paskot in paskot uit, kleedje aan kleedje uit... Met welk kapsel zal ik verschijnen? Lang? Los? Opgestoken? Toch maar laten knippen? Kleuren? Gel of geen gel? Ok, schoonvader de coiffeur toch maar even opgetrommeld...Welk schoeisel moeten mijn voeten verdragen? Hoge hakken? Hele hoge hakken? De hele dag? Of toch maar een reservepaar meenemen? En welke kleur dan? Heb ik eigenlijk wel een bijpassende handtas? En is die groot genoeg voor een reverse onderboek voor Grote Bloem én mijne makeup én parfum én portemonnaie én gsm én sleutels én misschien een truitje van mijn Oma, voor het geval ze het te warm krijgt en misschien dé ringen ook nog...? Maar ook weer niet te groot want het moet een beetje feestelijk blijven en het is natuurlijk niet de bedoeling om met een mega-shopper op het toneel te verschijnen. Moet ik mijn nagels laten voorzien van een dure gellaag, want het is maar 1 keer in uw leven dat uw broer in het huwelijk treedt en ik heb dat altijd eens willen laten doen, of zijn plaknagels ook goed? En blijven die wel plakken? En kun je die dan ook lakken? Ok, volgens het kruidvatmeisje wel, of...

I know, I know, I know, het zijn piepkleine peanuts vergeleken met de échte voorbereidingen van een trouw waar schoonzusje K en breurke A al een jaar mee bezig zijn en het zijn zelfs decadente zaken als je bedenkt dat elke 3 seconden ergens ter wereld een kind sterft van de honger. Maar toch, een trouw in de familie is een hele gebeurtenis en het zou spijtig zijn om het te beschouwen als een alledaagse activiteit zoals pakweg een bezoekje aan de nabij gelegen supermarkt. We gaan er ons dus helemaal insmijten! Veel succes A en K! Dat jullie dag voor de rest van jullie leven in jullie hersens gebrandmerkt mag staan!

Sporten is gezond

Dan heeft een mens al eens een sportieve hobby gevonden, raak ik toch wel niet geblesseerd zeker! En ik heb nochtans niks geforceerd, langzaam opgebouwd, ik had goede schoenen (enfin dat denk ik toch want het ware dure en gemakkelijke). Maar mijn achillespees en de plek eromheen en ook mijn enkel bij nader aanvoelen, doen dus zeer. Niet alleen als ik loop, maar ook als ik stap of als ik gewoon op een stoel zit. Of als ik met mijn dochter de kabouterdans doe of op mijn hurken ga zitten om haar speelgoed voor de 627ste keer op te ruimen...

De osteopate spreekt over een ontsteking en zegt dat ik minstens 3 weken moet rusten. Daarbij vertelde ze me haar eigen 'veelbelovende' vehaal waarin zij zelf eveneens was beginnen lopen en nu al 5 maanden (!!) stilligt, met krak hetzelfde probleem. De dokters staan met lege handen.

"Ga dan zwemmen", zei ze. "Want daarmee kan je niks verkeerd doen", zei ze.

Behalve de stress op mijn lijf halen omdat ik:

1. altijd moet zorgen dat m'n benen en bikinilin gewaxt zijn.
2. een fatsoenlijk badbak moet hebben dat een beetje flatterend is voor mijn michelinrolletjes.
3. me moet omkleden in veeeeel te kleine kleedhokjes en met mijn blote voeten op een smoezelige vloer vol voetschimmelbacteriën moet staan.
4. mijn haar in een badmuts moet wriemelen.
5. mijn kleren in een veeeel te klein kastje moet proppen, waar ik 2 euro voor nodig heb die ik dan natuurlijk juist niet bij de hand heb en moet gaan wisselen of bedelen bij iemand anders.
6. me intussen druk maak of de man achter mij niet vol walging zit te staren naar mijn kwabberige sinaasappelbillen.
7. me in ijskoud water moet storten dat elke keer opnieuw de weg naar mijn neusgaten weet te vinden.
8. 20 saaie baantjes moet trekken terwijl ik oude spartelende mevrouwtjes moet ontwijken en te pas en te onpas een stamp krijg van brute onderwaterzwemmers.
9. alleen maar schoolslag kan zwemmen om dat ik na 2 meter crawl verdrink en na 3 meter rugslag in de breedte aan het zwemmen ben i.p.v. in de lengte.
10. na een half uur terug hetzelfde ergerlijke kleedhokjesritueel moet doorlopen.

Neen dank u. Ik zal wel rusten.

Mijn dappere kleuter

De allereerste échte schooldag, want vanaf vandaag zit ze niet langer in de speelklas maar al in het 1ste grote kleuterklasje! Bij juf Karry en de 2 goudvissen. En er waren veel kranige kindjes bij, maar niet één zo kranig als zij! Jammergenoeg ook veel tránige kindjes, maar dat hoort er nu eenmaal bij zeker? Ik kwam in de gang vriendin L. tegen, wiens jongste écht voor de allereerste keer naar school moest. En zoals ik kon zien had niet alleen haar dochtertje maar ook zij een dikke knuffel nodig. Want dat moet inderdaad wel een beetje veel pijn doen, je jongste, je kleintje, je laatste bloempje daar wenend 'achterlaten'. Dus, L., bij deze nog eens (((X)))!

Brood en Spelen

Sensunik. Een vaste waarde in Antwerpen voor mensen met kinderen vanaf 3 jaar.

Grote mensen eten en babbelen en zitten op hun gemak aan tafel. De kinderen spelen op de bovenste verdieping onder het toeziend oog van een lieve animatrice. Als het eten klaar is worden ze naar beneden aan tafel gebracht. Ofwel eten ze boven. Het is zoals je het verkiest.

We gingen dit gisteren eens uitproberen. Ik had er niet al te veel hoop op dat ze alleen boven ging willen spelen, omdat onze grote bloem al zo'n jaar of 3 in een 'mama/papa meespelen-periode' zit.

Maar, wonder boven wonder, ging ze gedwee mee en werd haar aandacht meteen naar het ballenbad gezogen. En mama ging terug naar beneden om een dik half uurtje rustig te tafelen. Nu ja, rustig. Onze kleine bloem zat er nog bij natuurlijk, maar die hebben we kunnen stilhouden met brood en koekjes.