zaterdag 27 maart 2010

Fashion tristesse

Komaan, het is toch triestig gesteld met de confectiekleding van tegenwoordig. Drukknopen die niet goed sluiten, T-shirten die na 1 keer wassen schots en scheef uit uw wasmachine komen, gaatjes die plots en mysterieus in truien verschijnen, knopen die met slechts met 1 draadje vasthangen en dus praktisch spontaan van uw vest vallen en ga zo maar door.
Natuurlijk, het mag de mensen allemaal niks meer kosten en iedere vrouw  ziet haar maat van rok graag bij de eerste aanblik tussen de rekken hangen, maar toch is het niet meer te doen. Ook niet qua stijl.  Alle winkels hangen vol brol. T-shirts zijn vormeloos en zo dun dat je evengoed niks kan dragen. De jurken zijn wijd en papperig en overal gefronsd en doen een gemiddelde vrouw 6 kilo dikker lijken. Alles staat vol pailletten en blinkende letters en afdrukken van je kan het zo gek en zo kitsch niet bedenken. En niet te vergeten, dé modehit van dit seizoen: de harembroek! Tjongejongejonge, welke zichzelf respecterende vrouw die toch ietwat stijlvol door het leven wil gaan, draagt een broek waarin het lijkt alsof je je grote boodschap tussen je knieën meezeult?

Oh ja, en de bretellen zijn ook terug in. Houdt u vast, want nog even, en de epauletten verschijnen ook weer in het straatbeeld. Zeg dat ik het u gezegd heb.

Ik wil u dus vertellen dat ik in een contraire vestementaire periode zit.  Want na een hele dag kleren kijken, tevergeefs passen en terug weghangen is dit wat ik gekocht heb:

* 1 zwarte trui met V-hals
* 1 witte trui met V-Hals
* 1 wit hemd
* 1 normale jeans

Trinny en Susanna zouden vast volgend etiket op mij plakken: na 3 zwangerschappen bang om haar nieuwe ik  te ontdekken. 
Bon, ik weet in ieder geval dat ik mijn nieuwe ik niet tussen de glitter, punk, marinekitsch, combatcamouflage, flowerpower en zigeunerfolkstijl moet zoeken.

maandag 22 maart 2010

Valling


Mijn nachten zijn al een week niet meer wat ze geweest zijn. Gezegend als ik was met een Babybloem die vanaf week 3 doorsliep, word ik nu minstens twee keer per nacht gewekt door een Babybloem die naar adem snakt en welhaast stikt in haar eigen snottepieten. Vanalles heb ik al geprobeerd, gaande van bed schuin zetten naar borstkasje kruidenbalsemen tot het opsteken van eucalyptus suppositoirekes. Oh ja en natuurlijk nog het meest traumatiseerde van al: de neus spoelen. 

Grootmoeders truc met de ajuin heb ik afgewogen maar afgevoerd omdat ik bij die geur stante pede begin te dromen van dikke sappige hamburgers met ajuin ... (graptje ;-) Nee ik kan er gewoon niet tegen, tegen die geur, da's alles. En aangezien Babybloem nog geen anderhalve meter van mijn bed ligt, en meestal erin...

Maar de longontsteking waar ik gisteren voor vreesde omdat ze ineens koorts had, bleek gelukkig enkel een onschuldige virale infectie volgens Meneer Doktoor, die trouwens vond dat ze er goed uitzag en goed in het vlees zit.

Afwachten dus maar.

Bloemenlogica/humor

Vanmorgen aan de ontbijttafel.

Grote Bloem: "Haha mama dat was keigrappig! Ik ging juist naar de wc hè, en toen hè en toen, dat was keigrappig mama, toen hè, toen ging de wekker! Haha!"
Kleine Bloem: "Jaaa, en mamaaa, ikke ikke, ik heb mijn slippers gezien op de trap mama. Da's niet grappig hè? :-("

Oftewel: de ochtendstond heeft wartaal in de mond.

maandag 15 maart 2010

Auw auw

Ik praat tegenwoordig een tikje onduidelijk. Soms brabbel ik zelfs. Want ik heb pijn in mijn mond. Aften zijn het. Ik tel er drie, en telkens er één verdwijnt, wat gemiddeld een week of twee duurt, komt er weer een ander voor in de plaats. En alle eten doet pijn, vooral de kiwi's, die ik probeer te eten omdat wat extra vitamine C goed zou zijn. En cracotten zijn ook een hel, net zoals warme soep. Zo wat alles dus, behalve yoghurt of platte kaas. Of ijsjes, denk ik, maar die mag ik nu niet meer eten want daar zitten teveel punten in, dus dat kan ik niet testen, jammer genoeg.  Zielig hè? Want daar zou ik nu misschien echt mee geholpen zijn.
Oh ja, ik had nog een potje Pyralvex staan, dat zou helpen naar het schijnt, maar toen ik dat erop smeerde, pieste ik net niet in mijn broek.
Iemand andere, minder billendichtknijpende tips?

vrijdag 12 maart 2010

Kermisplezier


De kermis. Buiten het marginale sfeertje, heeft het toch altijd iets zieligs vind ik. Zeker als het regent of ijskoud is zoals gisteren en er amper 2 kindertjes en een paardenkop te bespeuren zijn om in de molekes te zitten. Dan zou ik bijna uit liefdadigheid voor het kermisvolk mijn Bloemen nog op een extra rondje trakteren. En als het daar dan bij zou blijven, ach waarom niet.

Maar ze willen ook altijd eendjes vissen en dat natuurlijk met als doel het meest prullerige prulleke van alle prullaria uit te kiezen. En gek toch dat ze er élke keer in slagen om het prulleke uit de bóvenste rij aan te wijzen terwijl de kermisvrouw zéker vier keer de rij aanwijst van prullen waar ze wél uit mogen kiezen. Want ik betaal natuurlijk altijd maar die luttele € 5 waar ze dan maar liefst 11 eendjes voor mogen vissen, maar dus enkel het goedkoopste prulletje voor krijgen.

En als je daar even over nadenkt is dat eigenlijk te gek voor woorden. Want dat is werken hè, die eenden die met een hels tempo voorbijrazen één voor één proberen te vangen met een stok. Grote Bloem heeft het al aardig te pakken en zet een behoorlijke tijd neer van om en bij de 5 minuten, naar beneden afgerond. Kleine Bloem doet er dubbel zo lang over. En dan heb ik de stok bij de laatste 4 eenden nog uit haar handen gerukt omdat het niet genoeg opschoot naar mijn zin en ik met zieke Babybloem naar huis wilde..

Enfin, eenmaal de schatten gekozen, togen we terug naar huis, alwaar de ruzie uitbrak omdat Grote Bloem jaloers werd op het cadeau van Kleine Bloem, namelijk een flutpop met een flutschommelpaard. Niet lang erna sneuvelde het flutschommelpaard en verloor de flutpop haar fluthoofd in het gevecht. Probleem opgelost.

dinsdag 9 maart 2010

Ondoordacht koken

Geen goed idee. Een taartbodem voorbakken met gedroogde maïs bij gebrek aan gedroogde bonen of linzen (zoals het op het pak beschreven staat). Want wat krijg je dan, tot groot jolijt van de Bloemen? Popcorntaart!

Blijven oefenen

Net nu ik  misschien toch wel het toonbeeld van de perfecte moeder begon te benaderen want:

* ik ben erin geslaagd Grote Bloem als eerste in te schrijven in een school naar keuze. 
* ik heb Kleine Bloem geleerd om alleen naar de WC te gaan.
* ik heb Babybloem al met succes worteltjes, bloemkool, venkel, courgette, aubergine, appel, peer, banaan en appelsien gevoerd.

... vergeet ik vanmorgen Grote Bloem haar zwemzak toch niet mee te geven zeker? Tssssss.

vrijdag 5 maart 2010

Braaf

Grote en Kleine Bloem zitten aan de computer. Grote Bloem klikt en sleept om een popje aan te kleden, Kleine Bloem kijkt geïnteresseerd toe.

Grote Bloem: "zullen we het balletrokje nemen?"
Kleine Bloem: "oh ja het balletrokje".
Grote Bloem: "of toch maar het kleedje met de streepkes?"
Kleine Bloem: "jaaa het kleedje met de streepkes."
Grote Bloem: "of het pompoenpakje?"
Kleine Bloem: "oke het pompoenpakje dan."
Grote Bloem: "oooh kijk een prinsessenkleedje is er ook! Dàt gaan we nemen hè?"
Kleine Bloem: "oooh ja, dàt gaan we nemen!"
Grote Bloem: "of nee, toch maar het Pompoenpakje."
Kleine Bloem: "okeeee dan."

Oftewel, de computer als ideale babysit.

donderdag 4 maart 2010

Ondingen

Sleutels vragen er toch gewoon om vergeten te worden? Ze zijn klein, licht, niet opvallend en hebben de neiging om zich te verstoppen op de meest onwaarschijnlijke plaatsen of overal uit te vallen.

En het is niet leuk als je moegefietst met Babybloem in draagdoek thuiskomt met een bakfiets vol boodschappen (ah ja, want ik wou multitasken, eerst Bloemen naar school en dan op de weg terug snel naar de winkel en veel gekocht want dat is makkelijk met de bakfiets) en vervolgens merkt dat je je sleutel niet bij je hebt (ah ja, want ik ben gisteren gaan lopen en heb hem in mijn loopvestje laten steken) en daarna ook nog merkt dat je alwéér gsmloos bent (ah ja, want daar heb ik gisteren nog in de keuken mee gebeld en die ligt nog op het aanrecht) zodat je niemand kan bereiken. Daar sta je dan.

Maar oef, gelukkig wonen schoonouders niet ver en die hebben een reservesleutel! Of neen, NEEN, toch niet, want die heb ik ooit eens aan de poetsvrouw gegeven, dat is waar ook.

Dan maar met volgeladen bakfiets en aanhangende Babybloem naar schoonouders om aldaar te bellen naar Mijn Liefde dat ik de sleutel kom halen op zijn werk.

Of hoe een belachelijk sleuteltje je het leven ongelooflijk moeilijk kan maken.

woensdag 3 maart 2010

Poging 654

Wist u al dat ik alweer aan het Weight Watchen geslagen ben? Nu ja, alweer. De vorige poging is gestrand op hopeloze miscalculatie en ook wel door teveel puntengefoetel, als ik eerlijk ben. Hier en daar een punt niet, of minder tellen, want ach, het was toch maar een heel klein petieterig miezerig stukje chocolade. En dat handvolletje chips zal ook wel niet echt het verschil maken dus waarom meetellen...Allez, je kent het wel... Ja, natuurlijk is dat je reinste zelfbedrog, ik weet het.

Maar ik heb me nu dan ook voorgenomen om strikter te zijn. En met het nieuwe puntensysteem mag je toch meer punten op een dag, dus dat is ook al mooi meegenomen. En ik sport nu. Niet dat ik elke week een marathon loop, maar het zorgt toch ook weer voor wat extra marge. Zeker als ik zo nu en dan ook nog eens een bakfiets vooruittrap met 2 stevige Bloemen met een totaal gewicht van 34 kg erin, terwijl er nog een derde van bijna 7 kg aan mij hangt.

Nu ben ik nog maar een kleine week bezig en het gaat goed. Praktisch gezien toch. Ik ben al 1.5 kg afgevallen en ik heb niet al te veel honger. Zo nu en dan word ik nog wel eens geplaagd door een scherpe opstoot van verlangen naar een lekkere frangipanekoek of kokosmakron, maar in principe mag ik alles eten. Wil ik een dik pak frieten met 2 curryworsten special? Ok, maar dan mag ik wel de rest van de dag niks meer. Gezond houden dus. Makkie.

Alleeeen, ik ben het al zó beu!! Het lijkt wel of ik al 10 jaar bezig ben met die verrekte puntjes. En ik voel me ook al echt geweldig dun! Zeker als ik aan het fietsen of lopen ben. Of op het moment dat ik dat lekker pak chips dat Mijn Liefde aan mijn zijde verorbert even aan mij voorbij laat gaan.  Kílo's afgevallen, een veertje, een slanke cipres, zo voel ik mij. Echt, ik zou zo willen stoppen feitelijk. En ik heb ook heel veel energie en zin om te lopen en zo. Bijna evenveel zin als in een grote zak schepsnoep.

Alleen jammer dat de weegschaal 's morgens nog altijd griezelig eerlijk is. En de spiegel nog griezeliger, net als die strakke jeans die ik al meer dan 5 jaar zorgvuldig bewaar onder aan mijn stapeltje en die ik nog steeds maar net tot op kniehoogte kan optrekken. Daar kan ik niet mee sjoemelen zeker?

dinsdag 2 maart 2010

Blunder van jewelste

Soms vraagt mijn schoonmoeder mij om een broek te verkorten. Omdat zij ook zoveel voor ons en de Bloemen doet, doe ik daar natuurlijk nooit moeilijk over. En anders zou ik er ook niet moeilijk over doen feitelijk. Zo gebruik ik tenminste nog eens dat machine dat anders ook maar wat staat te verstoffen in ons bergkot.

Zoals u wellicht weet gaat mijn kennis van snit en naad niet verder dan een draadje in een naald mikken en met moeite eens een knoop aannaaien. En pakweg een tafelkleed omzomen lukt misschien ook nog wel met het nodige gevloek en geweeklaag. Maar de twee barbiekleertjes die ik laatst heb gefabriceerd waren echt niet om over naar huis te schrijven, mijn 5 jarige Grote Bloem zou het zelfs beter gedaan hebben.

Maar soit, de broeken dus. Want het waren er twee, hetzelfde model in een verschillende kleur. 9 cm had schoonmoeder gezegd. Ik denk nog: OK, rekening houden met 2.5 cm zoom. En wat doe ik, stoemme kiek? Knip ik er toch geen 11.5 cm af i.p.v.6.5cm zeker! Wederom gevloek en gef*ck natuurlijk. Nu kan ik op zoek naar een nieuw, exact hetzelfde exemplaar. Want met een driekwart model aankomen zou vrees ik, niet echt in goede aarde vallen.

Minder doen voor meer geld

Dingen die je na 3 kinderen afleert of opgeeft:

- flessen wekelijks, laat staan dagelijks steriliseren
- midden in de nacht luiers verversen
- de duurste (want dat zullen wel de beste zijn) luiers kopen
- de duurste (want dat zullen wel de beste zijn) doekjes kopen
- bij de eerste kik van de baby aan de wieg gaan staan om troost te brengen
- bij de tweede kik van de baby haar eruit halen en ermee rondlopen
- de baby wiegen tot ze in slaap valt
- de baby elke dag een verkwikkend bad geven
- de baby na elk bad, dus ook elke dag, helemaal insmeren met warme olie
- de baby elke dag propere kleertjes aantrekken, ongeacht of ze vuil zijn of niet
- de baby propere kleertjes aantrekken bij het minste gemorste of teruggegeven spatje melk of brokje groentepap
- body's en pyjama's strijken
- kleertjes labelen
- stapeltjes maken per kleur in het kleerkastje
- kleertjes kopen tot het kleerkastje uitpuilt.

Of neen, bij nader inzien heb ik dat laatste nog niet helemaal opgegeven of afgeleerd, getuige mijn aankoop gisteren van maar liefst 70 euro hier. Maar ach, met al het geld dat ik nu uitspaar door bovenstaande dingen niet meer te doen...