Hoe uzelf te behelpen bij een vervellende rug.

Moest ik een tuin hebben en moest ik in die tuin een boom hebben en moest die boom een harde schors hebben, dan zou ik er mijn rug tegen schuren totdat ik vrij van jeuk terug opgelucht kan ademhalen. Mijn rode rug na het Blankenberge-avontuur van vorige week is namelijk veranderd in een fantasie landkaart waar je de vellen zo van kan afplukken. Niks zo leuk als hele lappen vel afplukken van een vervellende medemens maar ook niks zo moeilijk als het je eigen rug betreft.
Op Mijn Liefde moet ik niet rekenen. Ik moet maar eventjes smekend in zijn ogen kijken en ik lees: AFKEER. Grote Bloem doet haar best, maar die kleine vingertjes met die botte nageltjes maken het gekriebel er alleen maar erger op.
Soms doe ik met mijn korte armpjes zelf een poging tot krabben en zeg ik aan de verbaasde omstaander dat ik mijn lenigheid aan het testen ben. Als er echt niemand kijkt neem ik wel eens een haarborstel met van die prikkende stekels om mezelf te verlossen. En in oppertse reddeloosheid heb ik ook al eens een grote vleesvork gebruikt, die ik dan uiteraard, het spreekt voor zich, meteen weer afwas voor ze terug in de schuif verdwijnt.

Een mens zou feitelijk altijd een rugkrabber in huis moeten hebben.

Zomertuin

Er was eens een zondagse Limburgse tuin. Zonovergoten, zomers, hier en daar een laagje schaduw. Er waren mensen, fijne mensen, familie. Warmte. Er waren kinderen, blije kinderen, lachjes, gilletjes, kreetjes  van opwinding en speelsheid. Pret. Waterpret. Waterpistolen en honden. Geen goede combinatie, vonden de honden. Dat vonden de kinderen wel. Hilariteit. Er was een schommel die eventjes te hard ging. Bloedneus. Traantjes die gelukkig snel droogden. Gelukkig.
Grote Bloem bleef daar en wij bleven in vakantiestemming. 

Verbazingwekkende feiten ontdekt.

1. Er bestaat zoiets als gesproken sms berichten. Bizar, een beetje eng en vooral heel erg onverstaanbaar.
2. Ik, jawel ik, die vroeger nog geen 2 minuten aan één stuk kon rennen zonder zo dood als een pier neer te zijgen, hou het nu maar liefst 30 minuten vol!
3. Er bestaan huwelijksfeesten met genodigden die het koppel nognooitvanhunganseleven gezien hebben.
4. Meer nog, er bestaan zelfs huwelijksfeesten waarbij de ouders hun toekomstige schoonkind nognooitvanhunganseleven gezien hebben!
5. Ik ben welhaast verliefd op mijn espressomachine. Vooral omstreeks 7 uur's morgens heb ik het zwaar te pakken, ik moet mij dan echt inhouden of ik zou het ding beginnen strelen.
6. Poëzie kan hilarisch zijn! Deze bijvoorbeeld.
7. In de regen fietsen tot je compleet doorweekt bent heeft iets leuks en bevrijdends. Vooral als je wind mee hebt. En plotseling blij beseft dat je geen wit topje draagt.
8. In Plopsaland komen ofwel alleen marginale ofwel truttige mensen. En wij waren de uitzondering. Want we hadden gratis tickets.

Als sardientjes in een blik

Mijn kinderen vertoeven momenteel in een Belgische badplaats die sommige Antwerpenaars wel in hun achtertuin zouden willen. En het is niet Knokke. Integendeel.

Behalve een lieflijk jachthaventje, een aftandse pier, Het Witte Paard en met tatoeagevolk geplaveide winkelstraten heeft Blankenberge ook een strand. Lang en uitgestrekt en praktisch volledig in bezit genomen door baigneurs (of voor zij die niet thuis zijn in kustjargon: standstoelenverhuurders).

En het is op dat strand dat vriendin E. en ikzelf ons gisteren een plaatsje probeerden te bemachtigen. Gisteren. Dat wil zeggen: zondagmiddag, 32°C, stikbenauwd en vergezeld van vier koters die na een lange en saaie voormiddag in Sealife Centre ("waarom is hier geen zeehondenshow mama en alleen maar stomme uitleg?") NU(!) in de zee wilden. We konden dus niet rap genoeg het zand aan onze billen voelen kleven en het eerste het beste lege plekje deed dus dienst. Maar het hele strand was al benomen door tienmiljoen andere sardientjes. Vlakbij de douche en de golfbreker dan maar. Waardoor we ten eerste een fantastich zicht hadden op alle prachtig getatoeëerde en welgevormde lijven in veel te strakke bikinis en doorhangende zwembroeken (een boost voor uw zelfbeeld!!) En we ten tweede onze koters elke seconde van de minuut 'in de gaten van het oog' moesten houden. Ik ben geen overbezorgde moeder maar wel als er zee, gladde golfbrekers, en kleine kinderen die nog niet kunnen zwemmen aan te pas komen. Gelukkig voelde ik mij regelmatig gebackupt door de strandredders die met hun voorlopers van de vuvuzela waarschuwingsignalen uitzonden. " de zee kan heelhevaarlijk zijn, voor hehet weet zijnzeweh hé madamtje" zei d'r ééntje. En gelijk had ze. Er werd dus alleen gezwommen ver van de golfbreker, in het bijzijn van de moeders en slechts tot aan de navel en niet verder. Over de golfjes springen mocht nog net.

En toch was het plezant. Warm, maar plezant. Voor de kinderen zelfs dolle pret. Behalve voor de jongste telg in het gezelschap die de schaduw en de slaap verkoos boven zon, zee en strand.
Even leek er een pikkedief roet in het eten te gooien. De schop van D, zoontje van E, bleek plotseling spoorloos. Maar niet voor lang. Mijn haviksogen zagen na enige tijd een eindje verderop, een schop uit een berg steken, die verdacht veel op de verdwenen schop leek. En ja hoor. De schop was terecht! Eind goed al goed en iedereen content.

Hup Holland Hup!

Eens in de zoveel weken ga ik naar een Nederlandse supermarkt en dan neem ik mee:

1. Babyvoeding, wegens de helft goedkoper
2. Luiers, wegens bijna de helft goedkoper
3. Pindakaas. De echte van Calvé (smeuïg tot op de bodem!)
4. Gestampte muisjes (Klinkt kei-vies maar is lekker. Vooral op warme toast met lekkere vette roomboter d'eronder)
5. Een paar pakken nasi-mix
6. Gebakken uitjes om op de nasi en andere oosterse gerechten te strooien of om gewoon zo uit het pak te eten. (Dat zou ik beter in dozijnen inslaan, zo lekker vind ik dat)
7. Hero cassis limonade
8. Vla in alle soorten en smaken (Vanille, chocolade, dubbel, met yoghurt, met room, caramel, engazomaarvoort. Alleen jammer dat de versheidsdatum het slechts rekt tot één week verder)
9. Brokkenspeculaas, die hebben ze daar altijd. Ook als Sinterklaas niet in het land is
10. Peperkoek (Na uuuren te twijfelen, want het aanbod is te enorm voor woorden)
11. Pindakoeken voor Mijn Liefste (En ook voor mij)
12. ...en niet te vergeten: DROP! Vééééél Drop. Liefst zo zout mogelijk. Dubbel of driedubbelzout, als dat zou bestaan.

Nederland is mijn vriend, maar geen vriend van mijn lijn, zoals u kunt lezen.

Bejaardenmishandeling

"Danneels in shock na urenlange ondervraging", stond er gisteren in mijn lijfgazet.
Ocharme ocharme ons Kardinaleke toch. Hem zó pesten! Een hele dag lang!

Ook wel heel plezant om te lezen voor slachtoffers die al TIENTALLEN JAREN! (of langer ) het trauma met zich meezeulen en al die tijd geen gehoor kregen, nergens, bij niemand binnen de Kerk, ook niet bij de Kardinaal zelve die zachtjes met zijn godvergeeftiedereenzalfke over de psychische wonde streek om hen daarna zo snel en zo verveeld mogelijk buiten te kijken.

Wat ik nu 's morgens niet moet doen

1. Om 6.15u als een slaapwandelend wrak uit bed kruipen.
2. Grote Bloem 3 keer tevergeefs proberen wakker te krijgen
3. Kleine Bloems ochtendhumeur zoveel mogelijk trachten te negeren.
4. Twee Bloemen wassen en aankleden, of ze zover brengen dat ze zichzelf wassen en aankleden (nog moeilijker!)
5. Ontbijt klaarmaken voor  Bloemen (lees: pap maken, eitje bakken, cornflakes klaarzetten, helpen met boterham smeren, nog eens helpen met boterham smeren als de eerste boterham niet goed of lekker was om godweetwelke reden...).
6.  Brooddozen uit boekentassen halen en eventueel nog afwassen. (wordt ook door papa gedaan)
7. Boterhammen smeren voor in de brooddozen (wordt ook door papa gedaan)
8. Een verrassing klaarmaken voor in de brooddozen (lees: komkommer snijden, wortel raspen, tomaatjes spoelen,...)
9. Tanden laten poetsen en er daarna nog eens zelf overgaan, als ik de kans krijg.
10. Grote Bloems lange haar ontwarren en vlechten of staarten maken. Meestal staarten. En bijna nooit dotjes.
11. Grote Bloem uitleggen waarom geen dotjes en wanneer dan wel dotjes.
12. Kleine Bloem's krulhaar tegen haar zin doorkammen en er een speldje in worstelen
13. Helpen met schoenen
14. Helpen met  andere schoenen omdat de vorige pijn doen of niet de juiste kleur hebben  
15. Bloemen in de auto of bakfiets hijsen en de gordels uit hun handjes rukken omdat het niet snel genoeg gaat als ze het zelf willen doen.
16. Halverwege terug naar huis rijden voor de vergeten boekentassen
17. Bloemen met veel getreuzel op school afzetten, praten met mama's en herinnerd worden aan verjaardagsfeestjes die nog moeten bevestigd worden
18. Heel hard fietsen om op tijd op het werk proberen te komen.
19. Te laat op het werk komen

Zeeleven

Zo lang zij het naar hun zin hebben, zijn wij ook content!

Wat ik me tegenwoordig allemaal afvraag...

1. Hoe komt het dat ik zo'n energievretende Bloemen heb? En dan heb ik het over de 2 oudsten. Die zijn nu al 5 dagen weg naar de zee met Bomma en Bompa en ik heb me nog nooit zo goed en vol energie gevoeld!

2. Waarom veranderen de meeste vrouwen in stresskippen als ze gaan trouwen? De bruid van komend weekend slaat echt alles! Vandaag moest er zelfs geoefend worden op het liedje van Céline Dion, op de rode loper, om te zien of ze wel op het JUISTE moment op de JUISTE plaats stond...

3. Waarom doet de VRT geen remake van de start to run podcasts met Evi Gruyaert? Echt waar, één dezer dagen ga ik die muziek al joggend meebrullen. En believe me, dat is niet wat u wil.

4. Waar zijn de vitabiskoeken van vroeger naartoe? Die lekkere knapperige in dat roze papiertje?

5. Hoe lang duurt het voor het litteken op mijn knie is vervaagd?

6. In de lijn van de vorige: zal ik er fond de teint aansmeren voor het in aantocht zijnde 'bridezilla- huwelijk'? Of is dat erover?

7. Waarom bestaan er mensen die met 80 p/u over het kruispunt van de Rooseveltplaats racen terwijl het daar zwart ziet van de fietsers, waaronder ikzelf?

8. Wie is de uitvinder van de thermische lepel om baby's eten mee te geven? En is de persoon in kwestie daar eigenlijk rijk mee geworden? Wat dat zijn? Thermische lepetjes? Dat zijn lepeltjes die van kleur veranderen als het eten dat erop ligt nog te warm is om in baby's mond te stoppen. JA, dat bestaat.