Als je geen Bloemen hebt is het makkelijk. Je gaat gewoon op reis, lekker genieten van elkaar gedurende 1, 2 of 3 wittebroodsweken op een zonnig eiland met een hagelwit strand en bijbehorende piña coladas.
Maar Bloemen moet je onderhouden, iedere dag bemesten en water geven en zo. Ok, je kan de zorg ook aan anderen overlaten, anderen die dat heel goed en ongetwijfeld met veel liefde en graagte zouden doen, maar toch. Op één of andere bizarre manier heb ik het gevoel dat we door deze grote stap nu echt, écht bij elkaar horen. We trouwen samen, onze Bloemen sieren het plaatje en mogen dan ook op reis niet ontbreken. En het moet iets plezants zijn, iets sprookjesachtigs, iets wat de Bloemen ook volop kunnen meebeleven.
Ik weet het, het is superkitch en fake en allemaal veel te erg afgeborsteld, en we gaan allemaal in dezelfde kamer slapen en we gaan na 6 maanden lang de melodietjes niet meer uit ons hoofd kunnen bannen, maaaaaaar het is het enige dat precies klopt. Disneyland here we come.
En geniet ervan, want daar draait het allemaal om: samen met je geliefde(n) de hele organisatie van je trouw achter je laten, samen dingen doen, even laten bezinken wat jullie de maanden (jaren) ervoor allemaal gedaan hebben, ... Het heeft iets weg van een bezinningsreis, waarbij je op rustige(re) moment bewust kijkt naar je Liefde & Bloemen en beseft: hier ging ons huwelijk om, om de liefde die ik voel voor deze mensen.
BeantwoordenVerwijderenMeer moet dat toch niet zijn! Ik vind het heel mooi dat je je Bloemen erin wil betrekken! Zij gaan het alvast het einde vinden. Ik wens je een sprookjesachtig huwelijk toe
BeantwoordenVerwijderen