Getrouwd met mijn werk?

Jonge koppeltjes die trouwen, doen dat het liefst ergens tussen mei en september. Dat is blijkbaar de ideale ja-woord periode. Spijtig voor mij, want dat betekent dat ik jobmatig in de aanloop zit van de grote huwelijksrush.
Jonge koppeltjes die trouwen zijn meestal ook koppeltjes die alletwee voltijds werken en die al hun verlof opsparen voor een grote huwelijksreis, waardoor ze zich enkel 's avonds kunnen vrijmaken. Meestal kloppen ze ook nog overuren. "Nu kan dat nog", zeggen ze, "straks als er klein mannen zijn niet meer" (ja, vertel mij wat). Wat wil zeggen dat ze pas vanaf 19u bij mij geraken voor het ineensteken van hun viering.

Veel avondwerk dus.

En ik ben dat grondig beu. Elke week minstens 2 avonden kwijt zijn aan mijn werk. Ok, ik krijg wel recupuren in de plaats maar dat is toch niet hezelfde. Want 's avonds moeten er thuis ook nog allerlei huishoudelijke dingen gebeuren zoals daar zijn: wassen, strijken, koken voor de dag zelf en soms voor de dag erna, kinderen entertainen, kinderen doen eten die eigenlijk TV willen zien, kinderen naar hun voeten geven omdat ze niet eten en eigenlijk TV willen zien, kinderen dan toch voor de TV zetten, tafel en keuken opruimen, vaatwas uitladen en inladen, kinderen in bad en bed steken, speelgoedslagveld van de kinderen opruimen. En daarna, zelf op de zetel ploffen en naar mijn favoriete feuilletonnekes zien of lezen of pjoeteren of iets ander hobby-achtigs doen zoals breien of stikken (waar ik toch nooit aan toe kom)
En mijn recupuren spaar ik liever op om mijn vakantie wat uit te breiden.
Op Mijn Liefde moet ik huishoudelijke gezien de laatste tijd ook niet veel meer rekenen, want hij neemt andere 'meer mannelijke' klussen voor zijn rekening (waarvoor mijn eeuwige dank). En er is ook wel veel Champions League op TV de laatste tijd.