Fotografietalent

Leren kennen via collega K.






Because nuns are women too, after all.



Meer mooie foto's van Brecht van Maele.

Tafelgesprekken op het werk

Het was weer de moeite vanmiddag aan tafel. Geplaagd door een horde wespen zijn volgende thema's de revue gepasseerd:

...Dissectie van dieren tijdens de vroegere biologieles. Collega Kr'tje kan blijkbaar niet tegen dode vissen. Ze kon het maar niet over haar hart krijgen het beest te onderzoeken. Maar wat ze wél kon was tijdens de bewuste les flauwvallen op een kruk en toch niet achteroverslaan. Over talenten gesproken! En collega U. vermeldde daarna fier dat men in Duitsland dan toch tenminste diervriendelijke biologielessen gaf. (Na Hitler durven ze natuurlijk niks meer, die Duitsers). Dit bracht ons (ik weet niet meer via welke omweg) naar het volgende onderwerp...

...Penisnijd en meisjes die wel eens een jongen willen zijn en andersom. Ook De Wondere Wereld van de Piemel kwam even aan bod. Dit laatste is tevens de naam van het boek dat collega W. ooit nog zal schrijven in zijn leven....

...Ook de geheimen van de clitoris werden dan maar ineens ontsluierd, wederom door collega U. Waarbij onze mannelijke collega K. even aanvulde dat vrouwen ook niet steeds de beste boodschappers van hun eigen clitoris zijn. Hierdoor weten mannen (inclusief hijzelf dus) ook niet altijd wat de clitoris wil...

...Collega Kr'tje vertrouwde ons bovendien het verhaal toe van een arme jongen die met zijn klokkenspelletje op een kegel was gevallen, een rechtstaande kegel wel te verstaan. Sindsdien heeft Kr'tje de neurotische eigenschap om alle rechtstaande voorwerpen neer te leggen. Tja...

...Nog even doorgespeculeerd over het lot van dat arme jongetje. We denken dat hem zeker nog een mooie carièrre te wachten staat bij de Wiener Sängerknaben...

...zo en nu terug aan het werk.

Zieke man en nog veel meer...

Mijn Liefde is ziek. Hij voelt zich lamlendig, koortsig heeft pijn in zijn buik en zijn rug en kreunt van tijd tot tijd zoals echte zieke mensen dat doen. Hij heeft waarschijnlijk net geen nierontsteking. Hoe komt men nu aan zoiets, vraagt een mens zich toch af? Hij moet een week thuisblijven, wat hij waarschijnlijk minder erg zal vinden.

Verder is onze grote bloem weer helemaal 'back'. Ze heeft het superdesuper naar haar zin gehad bij opa en oma. Naar de kinderboerderij gaan en frieten eten. Meer moet dat niet zijn voor zo'n kind.

Als opa en oma dachten dat ze ervan af waren, hebben ze het mooi mis. Want nu mogen ze ook nog eens een weekje onze kleine bloem onderhouden. En geloof me, dat betekent meer dan alleen water op tijd en stond. Ben eens benieuwd hoe groot hun wallen zullen zijn aan het eind van de week (gna gna).

Nu ja, je voelt je toch wel afgesneden hoor. Deel van een incompleet gezin. Je betrapt jezelf erop dat je naar een babyfoon luistert die niet aanstaat of je schiet midden in de nacht wakker om een tutje te gaan geven aan een baby die er niet is of je denkt ineens: oei, ik moet op tijd thuis zijn want mijn kleintje moet nog eten. Tja, het is niet wennen maar afkicken zeker?

Maar ze is in goeie handen, ons bloempje. Uit het verslag bleek immers dat ze al even enthousiast reageert (lees: hevig met armen en benen trappelen en breed glimlachen) als ze oma ziet, dan dat ze een blik van haar mama krijgt.

Dappere zus

Ik had laatst teenslipperachtige schoenen gekocht in de solden. Bij Torfs. Een schoenwinkel waar de schoenen niet zo goedkoop zijn als bij pakweg de vroegere Shoepost. Ze hebben me dan ook nog meer dan 50 € gekost. Maar na 3 weken waren ze al kapot. Niet dat ik er overmatig hard mee gedanst of gesprongen heb. Ik heb ze wel bijna elke dag aan gehad, dat wel.

Mijn moeder, die zeeeeer assertief is als het aankomt in het reclameren over artikelen waar ze niet tevreden over is, raadde me dan ook ten stelligste aan om ermee terug te gaan. Als ze niet zouden bougeren moest ik de baas erbij vragen en desnoods dreigen om hun 'slechte service' te publiceren op het www.

Maar op één of andere manier kan ik het niet. Ik weet niet waar het aan ligt. Verlegenheid? Angst om bot te vangen en teleurgesteld te moeten afdruipen? Ik durf het gewoonweg niet om die winkel binnen te gaan met schoenen die ik al 3 weken draag, zonder doos, zonder kassaticket en dan te vragen... Erg eigenlijk, want de wereld is aan de durvers. Mijn zus bijvoorbeeld. Terwijl ik sta te ijsberen en te twijfelen voor de winkel grijpt ze ineens de schoenen uit mijn handen vergezeld van een kordate: "Kom hier, dan zal ik ze gaan teugbrengen!!" Ze stapt de winkel binnen en ik blijf even verdwaasd achter. Het duurt lang. "Dat is een goed teken", denk ik. 10 minuten later stapt ze terug buiten met de blijde boodschap dat ik een nieuw paar schoenen krijg begot!! Torfs was meteen bereid om ze terug te nemen en een nieuw of ander paar ervoor in de plaats te geven! Dank u zus! Dank u Torfs! Dat verdient gratis reclame, vind ik.

Van mijn zus heb ik geen foto, anders zou ik ook voor haar reclame maken!

Stand van zaken

Gisteren op bezoek geweest bij vriendin J, waar het fijn vertoeven was in haar mooie grote groene tuin. Grote bloem heeft zich minder goed vermaakt dan verwacht. Wat wil je, twee bijna-3 jarigen bij elkaar zetten (die van mij en die van J.), is, ik zal niet zeggen "om problemen vragen", maar je kan toch niet verwachten ze zich úúúren kostelijk amuseren met elkaar. Daarom moest er soms even de om-de-beurt-truc (werkt razend goed bij speelgoedboormachines op batterijen) worden toegepast, en soms ook de haal-ze-uit-elkaar-truc. Tot mijn grote bloem er opeens genoeg van had en dan maar besloot om zich veilig en wel terug te trekken in onze C-Max. Voor onweer en voor stoeren gasten van 3, die gevaarlijke draken willen nadoen, ben je nergens veiliger dan in de auto, moet ze gedacht hebben.

Gisteren ook is ons klein bloempje ziek geworden. Terwijl ik gezellig aan het keuvelen was met J. of druk bezig om de om-de-beurt-truc met het boormachien uit te halen, ik weet het niet meer, hing ik ineens helemaal vol met een vreemd, naar vis geurend, rood-oranje goedje. Het bleek onze kleine bloem haar vispannetje te zijn, dat ze 3 uur daarvoor met smaak naar binnen had gesmikkeld. Wat een geluk toch dat ik nog niet zo veel ben afgevallen als J. en J's vroegere kleren (die haar nu méters te groot zijn want J. is een slanke den geworden) mij bleken te passen. Stel u voor, anders had ik in mijn ondergoed naar huis moeten rijden. Ik heb haar voorgesteld de kleren terug te geven als ze weer zo dik is als ik, haha.
Later op de avond volgde er bij kleine bloem nog vanalles waarvan ik u de geuren, kleuren en consistenties zal besparen. Morgen naar de dokter ermee.
En last but not least:
Vandaag is onze grote bloem op vakantie vertrokken! Voor een week. Naar opa en oma. Naar het mooie maar verre Limburg. Vorige week al zijn we begonnen om aan heimweepreventie te doen. Opa beloofde om haar mee te nemen met de fiets naar de speeltuin. En ook om een tent op te slaan in de tuin. Het woord 'tent' wakkerde alvast enig enthousiasme bij haar aan. Met als gevolg dat ik afgelopen week zowat elke dag een tent heb moeten improvseren in de living met een paraplu en een deken.
Het zal nu leeg zijn in huis, zonder paraplu-deken-tenten in de living, rondslingerende blokjes en papiersnippers overal. Mijn Liefde opperde daarnet al dat we morgen dan maar alleen naar Assepoester moeten kijken. Ik voel me een beetje als één deel van een koppel dat thuisblijft terwijl het andere jolig en blij op vakantie vertrekt en zich waarschijnlijk geen moment zal vervelen, laat staan aan me denken. Hoe dan ook, ik ben benieuwd hoe het haar zal vergaan en hoop dat Limburg deze week toch nog getrakteerd wordt op enkele dagen zon, zodat opa zijn beloften braafjes kan nakomen.

Mooie morph ...

...van de mooiste schilderachtige vrouwen. Kijk maar hier.

Af van afval

Ok, 7 à 8 kilootjes kwijt. Dat is toch niet overdreven veel vind ik. En het is nodig. Ik wil af van mijn 'sugarcravings' en mijn avondlijk chips -en koekjesgegraai. Het is niet goed voor me. Plus ik zet ervan uit. Mijn twee mooie strakke jeansbroeken liggen nu al meer dan een jaar te verstoffen in mijn kast. Straks is strak weer uit de mode. Het is bijgevolg hoog tijd, vijf voor twaalf zoals men pleegt te zeggen.

Dus vanaf afgelopen zaterdag zit ik weer op de trein naar South Beach, samen met mijn Liefde. Die heeft het welgeteld 15 uur volgehouden want hij kwam net tot de conclusie dat hij "maar gewoon wat meer fruit gaat eten en wat minder M&M's en dat daniootjes toch ook wel lekker zijn zo 'savonds".

Het heuglijke nieuws is dat ík toch al een rosbief van 1kg minder moet meezeulen! Oef. Het werkt dus nog steeds.

Primaballerina

Onze bloem is verliefd. Niet op een jongen van haar klas en oké, ja, ook wel een beetje op haar papa, maar ze is nog meer verliefd op dit jurkje. De ene dag waant ze zich een echte prinses, de andere dag is ze een ballerina met als specialiteit de dubbele piroutte.

Enige nadeel: er is verdomd veel strijk aan!

Olifantenstoet

Eindelijk nog eens een zomers juli-weekend. Tijd dus om nog eens naar de zoo te gaan, hetgeen dringend nodig was, omdat ons gezinabonnement moest verlengd worden. Er was gelukkig geen wachtrij bij de abonnementendienst. Dus tijd genoeg om eens rustig rond te kijken op het nieuw aangelegde Astridplein. Tof hè?

Jasje

Dit zat vanmorgen in de bus. Winterjasje van Babeurre voor onze kleine bloem.

Gekocht op Ebay voor 6,49 Euro, inculsief verzendkosten.

Prikogen

Het duurt nu al 3 weken. Een droog en branderig gevoel in mijn ogen en vooral een prikkende jeuk. Soms jeuken ze zo hard dat het een zaligheid lijkt om ze eruit te krabben. Maar dat is me tot nu toe nog niet gelukt. Oogdruppels brengen geen soelaas, komkommers wel.

Een pak van ons hart

11 juli, Feest van de Vlaamse Gemeenschap. Hoewel ik niks met Vlaanderen heb, ben ik toch blij dat ik een verlofdag van de Gemeenschap krijg. In plaats van feest te gaan vieren ben ik samen met mijn Liefde de stad ingetrokken op jacht naar feestkledij voor 'den trouw' van mijn broerke. Nu moet u weten dat mijn Liefde een aversie heeft van kostuums en al evenzeer van dassen of al wat daarop lijkt. Maar ja, wat moet een man aantrekken op een trouwfeest waar iedere weldenkende en welgeklede man een kostuum zal dragen?
Nadat mijn Liefde zich in winkel 1 al enkele keren verkrampt in een kostuum gehesen had en dan elke keer een gezicht trok alsof hij tegen zijn goesting een volledig bord witloof moest eten, zonk ook mij de moed al haast in de schoenen.
Doemscenario 1: we vinden niks naar zijn goesting en kopen dan maar iets tegen zijn goesting, waardoor hij ook tegen zijn goesting naar de trouw zal gaan en ik de hele avond op zijn 'witloofgezicht' moet kijken.
Doemscenario 2: we lopen de hele dag rond, hij past wel 63 kostuums maar we keren onverrichter zaken terug huiswaarts, waardoor we het hele scenario nog eens zullen moeten herhalen.
Maar... wonder boven wonder... in winkel 3 komt hij los en past aldaar enkele 'hoopgevende' pakken die wel bij hem passen. Ik doe hard mijn best om de missie te doen slagen. Dus ik loop duchtig heen en weer door de winkel op zoek naar juiste maten en bijpassende hemden, haal de Trinny en Suzanna in mijzelf naar boven, en geef mijn beste stijladvies. En ja hoor , ... dan past hij een pak dat hem als gegoten zit en staat. En door het pittige hemdje dat ik heb uitgezocht, komt hij zelfs tot de conclusie dat een das eigenlijk, gelúkkig, niet nodig is. Dat hij er zo wel mee wegkomt. Omdat hij artistiek is, dixit mijn broerke ;-)

Zusvriendin

Schoonzusje K. logeert al 4 dagen bij ons. Niet schrikken want het heeft niks te maken met voorhuwelijkse relatieperikelen of een uit de handgelopen ruzie met mijn broer. Neen, ze wilde wat groen achter haar oren wegpoetsen en daarom kwam ze wat ervaring opdoen op mijn werk. (Wij doen namelijk hetzelfde werk met 9 jaar verschil). Natuurlijk zul je dan net zien dat er op mijn werk maar weinig werk is. Dat hebben we met stagiairs ook altijd. Terwijl de doden anders met bosjes uit de lucht vallen was het deze week angstvallig stil. Pietje of Heintje heeft ons dus weer eens een ferme loer gedraaid. Waarschijnlijk zullen we volgende week, met halve personeelsbezetting, weer niet weten welke dode er eerst moet uitgevaren worden.


Niettemin heeft schoonzusje K. een fikse vuurdoop gehad in de organisatie van een tweekindergezin met fulltime werkende ouders + cavia. Het is te hopen dat het haar niet van haar 'kinderdroom' heeft afgeholpen. Na een eerste slapeloze nacht, wegens herhaaldelijk wakker wordende en in haar slaap brabbelende Grote Bloem, verliepen haar verdere nachten vrij rustig. Ik had verwacht om elke ochtend te moeten 'dealen' met haar enorm ochtendhumeur maar dat viel dus goed mee. Wat ook meeviel, reuze meeviel zelfs, was haar pittig afsmakende chili con carne* die gelukkig geen al te geurige gevolgen had.


Verder ben ik erachter gekomen dat wij het heel goed kunnen vinden samen. Als we niet aan het tetteren waren, dan waren we wel aan het lachen of onnozel aan het doen. Dat klinkt alsof we ons de hele week gedragen hebben als 2 kwebbelende en giechelende tieners. Wat ook zo is. Toch kunnen we het ook heel goed over 'serieuze' zaken hebben, zoals over alle gebreken en pluspunten van haar bijna-echtgenoot-mijn-broertje en mijn Liefde, over de Bloemetjes (én de bijtjes ;-)) en over ons werk natuurlijk. Verdere noemenswaardige gezamelijke activiteiten waren: samen in de Flair lezen, roddelen over familieleden en/of collega's, lekker eten en de laatste centjes uit onze portemonnee shoppen tijdens de solden.


K'tje, een welgemeende merci voor de toffe week! Als afscheidscadeau zet ik hier uw heerlijke recept.

*Chili con Carne
Voor 4 personen


Ingrediënten

1 kg gemengd gehakt
1 rode paprika & 1 groene paprika
2 uien
2 teentjes knoflook
1 blikje maïs
1 blik rode bonen (400 gr)
140 gr geconcentreerd tomatenpuree
peper
pikante kruiden: komijn, cayennepeper, chili, pili-pili, …

Bereidingswijze

1) snij de uien fijn en de paprika in blokjes
2) doe een scheutje olijfolie in een grote pan en fruit de uien en geperste knoflook
3) voeg het gehakt toe
4) wanneer het gehakt overal bruin ziet, voeg je de paprika toe
5) kruid het gehakt naar eigen smaak
6) voeg de maïs, rode bonen en tomatenpuree toe
7) laat nog even sudderen
8) dien op met brood of rijst of …

Tips

- brood verzacht de pikante smaak, maar het gerecht is ook lekker met rijst
- je kan het vlees in een aparte pan bakken en later toevoegen aan de groentes
- kruid het niet te sterk, je kan de kruiden nog op tafel zetten
- de pikante smaak kan versterkt worden wanneer het gerecht een tijdje staat (vb. een nacht)

WAUW

Ondanks modder, regen, platgetrapte frieten, doorweekte voeten en gigantisch veel rugpijn aan het einde van de dag, was het de moeite. Zeer de moeite. Ik ben zelfs een tikkeltje verliefd geworden. Niet op Eddie Vedder want ik val niet op oude mannen, hoe sympathiek ze ook mogen zijn, maar op Kele Okereke, zanger van Bloc Party. Wow, wat een overweldigend zonnige lach heeft die man. En niet alleen de man mag er wezen, ook zijn muziek staat er. Zijn stem is breekbaar, krachtig en verrassend helder. Hij zingt zijn teksten alsof zijn leven ervan afhangt, bezit het talent om zijn intiemste gevoelens te delen met 50.000 mensen. Het grijpt je naar de keel en beroert je tot in je kleine vinger- en teentopjes. Kele slaagde er niet alleen in om letterlijk de zon tevoorschijn te laten komen op de Werchterweide, hij heeft ook ieders hart vervuld met een warme gloed. Vergeef mij dat ik in de naam van iedereen spreek. Maar ik kan niet geloven dat er tijdens dit concert één levende ziel niet geraakt werd door zijn muziek, muziek die zoveel meer was dan muziek...