Lentehuwelijk

Vijgen na Pasen, dit verslagje. Letterlijk. Maar ik wil het u toch niet onthouden. Onze Huwelijks -Hoogdag was ronduit Fan-Tas-Tisch! Op de eerste dag van de lente zo'n mooi zonnetje cadeau krijgen, dat maakte de dag al half goed. Als je mijn schoonmoeder mag geloven, was dat alvast ons verdiende loon want haar motto luidt: " ge hèt et weer da ge verdient!"
Voor de rest liep alles op rolletjes.

Kapper: Onnoemelijk vroeg (6.30u), maar leuk. De Peruaanse kapster deed effenaf haar best om mij op mijn gemak te stellen en mijn kleine zenuwtrekjes te camoufleren met een plukje haar hier en daar.

Stadhuis: Wow, 't Schoon Verdiep heeft haar naam niet gestolen! En als kers op de taart kregen we nog een persoonlijk volks schouwspel aan de ingang én stond Ed Kooiman op de trappen om ons een serenade te brengen. Allemaal door een jaarlijkse traditie om op 21 maart de Heidense God Semini (van de vruchtbaarheid) te eren. Dat deze God bij ons zijn werk reeds voor de derde keer goed gedaan had, wisten de meeste genodigden toen echter nog niet ;-)

Viering: In drie woorden: vrijzinnig, emotioneel en verrassend. Verrassend voor ons omdat de Bloemen blijkbaar zó onder de indruk waren van het geheel dat ze bijna een vol uur stil en braaf op een stoel naast ons gezeten hebben. (Jaja ook Kleine Bloem heeft geen moment gezaagd voor tut of deken of drinken of chocolade). Grote Bloem zorgde voor de leukste verrassing door een door de juf opgesteld en prachtig ingestudeerd rijmpje voor te lezen, staande op een stoel achter het spreekgestoelte, door de microfoon én met een krop in haar keel.
Maar voor de grootste verrassing hebben we ongetwijfeld zelf gezorgd met ons nieuws van het ontluikende nazomerbloempje in mijn buik. Oma's en Opa's, Bomma's en Bompa's, tantes, nonkels, vrienden en vriendinnen, de ene trok al witter weg dan de andere van z'n stoel viel.

Dan het Eten: Veel, lekker, en gezellig: meer moet dat niet zijn.

Foto's: Weldra in ons bezit

Fuif: Alhoewel alcoholvrij voor mij, het plezantste feestje dat ik ooit heb meegemaakt! Ongedwongen, goeie muziek, leuk volk. Inclusief gatknijpers, super jivers en slagroombruidstaart.Mijn voeten zijn geen moment van de dansvloer geweken. En die van 80% van de genodigden evenmin. En gelukkig heeft Liefde me tijdens onze Fred-en Gingeropeningsdans-lift niet uit z'n armen laten vallen wegens teveel zenuwdavers in zijn armen. Enfin, de dans zelf sloeg toch wel in als een bom, hoe onnozel en gekunsteld hij ook was.

Huwelijksnacht: Afschuwelijk kort, met Bloemen die om 7 u naast ons bed stonden. En wegens te moe en te pijnlijke voeten ook seksloos. Maar ach, na 15 jaar het bed delen is een sekloze nacht al lang geen uitzondering, laat staan een teleurstelling meer ;-)