Een kindermaag is gauw gevuld

De liefde van het kind gaat niet altijd door de maag. Eten is in het geval van mijn Bloemen eerder een noodzakelijk kwaad dat hun fantasiespel, hun ravotpret of de laatste K3 show die op dat moment op TV te zien is danig in de war stuurt.
 "Wat gaan we eten mama?", vragen ze als ik zeg dat we gaan eten.  En als in mijn antwoord niet de woorden spaghetti, pannenkoeken, kaaskroketten, hamburgers of frieten voorkomen, dan zie ik steevast een pruillip verschijnen. Twee pruillippen. Gepaard gaande met diepe wanhopige zuchten en rollende ogen. Zo was de chinese wokschotel van gisteren dus ook al geen succes. Gelukkig was de courgettensoep van te voren wel een beetje in de smaak gevallen, dus hun ieniemienie portie groenten hadden ze toch al binnen.
Met lange tanden eten schiet ook niet lekker op, dus dan eten ze maar weer een boterham. Soep met brood hoeft ook niet slecht te zijn. Daar houden ze gedetineerden tenslotte ook mee in leven. 
En dat ze de courgettensoep niet meteen terug uitspuwden had waarschijnlijk te maken met het feit dat ik er een half pakje Boursin met chèvre in gekieperd had. Die had ik per toeval in de supermarkt ontdekt in het gamma van de 1001 Boursinkazen. Lekker.