De rommelmarkt

Voor alles moet een eerste keer zijn. Dus ook voor het verkopen van oude citruspersen, vergeten babyspeelgoed en aquariumbakken waar vissen in doodgaan. Nu is het rondstruinen op rommelmarkten niet echt mijn ding. Want hoe kun je in vredesnaam tussen alle die doffe koperen potjes en kitscherige postuurtjes iets vinden dat in geen enkele andere winkel op de hele Meir te koop is? Iets dat bovendien fatsoenlijk oogt en liefst ook nog een beetje fris ruikt.  Volgens mij kun je dat niet. Tenzij je een gehaaide antiquair bent op zoek naar zeldzaam Wedgwood porselein of een onontdekte Van Gogh, zie ik het nut er dan ook niet van in.  "Ach, mijn huis is al rommelig genoeg", denk ik steeds, als je me er dan toch heel sporadisch betrapt en mijn oog toevallig valt op een schattig kapstokje of zo.  Maar, er zullen uiteraard wel mensen zijn die er enórm veel  plezier aan beleven en die misschien ook wel net op dat moment mijn citruspers willen kopen, of een stoffig schommelpaardje dat nog net niet door zijn rug gegaan is. Tenminste, dat was mijn hoop toen ik eraan begon.Van oude rommel afraken en met het geld de Bloemen blijmaken, was het plan.  "Al het geld dat we verdienen is voor jullie spaarpot!" enthousiasmeerde ik hen van tevoren. Waarmee ik hen meteen aanspoorde een selectie te maken uit de vele items speelgoed in hun bezit. "Och ja, dat schommelpaardje mag nu wel weg hoor mama, dat is toch écht voor heel, héél, kleine kindjes. Die gaan daar zooo blij mee zijn.", zei Anemoon meelevend. Waarop Vlijtig Liesje:  " En deze barbiepoppen, die hoeven we ook niet meer, die verkopen we gewoon aan 1 euro en dan hebben we toch  al 8 euro.  En... "Ik kan nu al heel, héél erg moeilijke puzzels maken, ja echt waar, vraag maar aan juf!", riep Zonnebloem fier, terwijl ze al haar babypuzzels in één ruk uit de kast sleurde en ze voor de allerlaatste keer samenlegde om te kijken of ze nog compleet waren. "Fijn, bespaart mij een hoop werk" dacht ik mij mezelf.
De verkoop ging best vlotjes. Het schommelpaard bleek erg gewild, alsook de citruspers en de dodelijke aquariumbak. En de barbiepoppen? Die vlogen gelukkig ook als zoete broodjes aan 1 euro per stuk de deur uit, weliswaar voorzien van enige toelichting door Vlijtige Lies over hoe men de haren dient te onderhouden en deftig in te vlechten.
...En toen gingen ze even rondkijken. "Dat mag toch hè mama? Gewoon even rondkijken?" Nog geen kwartier later hoorde ik Zonnebloem happend naar adem roepen : "Mama! Ik heb een KEI-moeilijke puzzel gezien! Van 100 stukjes!". Waarna Vlijtig Liesje met een piepstemmetje: " En zooo'n  mooooi Pet Shop huisje, echt zoooo schattig...daar...tussen de rommel van die mevrouw! Mag ik dat kopen mama, pliiiiieeeeese, met het geld van de Barbies?" En Anemoon had nóg niks gezien, maar ging dan nog eens kijken. Waarschijnlijk omdat ze me overstag zag gaan en vreesde dat ze er anders niks aan zou overhouden. "Je kan het geld ook in je spaarpot steken!", riep ik nog. Tevergeefs.
 
"Mogen we het geld nu in onze spaarpot steken? " Natuurlijk zei ik, terwijl ik ze elk, zeer plechtig, een stuk van 50 cent overhandigde . "Joepie!", riepen ze,  terwijl ze met hun gauw gevulde kinderhanden naar hun spaarvarkens snelden.