Zondag 10 juni: Koffers gepakt om te gaan 'huiszitten' bij mijn ouders. Maar eerst nog even bij vrienden langs. Dus onze bagage in de gang klaargezet, kinderen in de auto geladen, deur dichtgetrokken, om dan tot de constatatie te komen dat ik mijn huissleutel op de deur had laten steken (aan de binnenkant). Daar stonden we dan, buiten, bij onze lege auto. Kosten slotenmaker op zondag: 75 euro. Veel geld om enkel 2 mm van een sleutel te laten zagen (als we dat geweten hadden, was ik zelfs bij onze enge buurman een ijzerzaag durven gaan lenen, zeker weten)
Donderdag 14 juni: Liefde ziek, heel ziek. Misselijk, overgeven, diaree, buikpijn en zo slap als een vod maar kan zijn.
Vrijdag 15 juni: Liefde ietsje beter maar nu moet ik eraan geloven. Zelfde ziekte als Liefde maar nog een graad of 10 erger. Ik heb nog nooit van mijn leven zoveel WC papier gebruikt op tijd van 3 dagen. Het heeft me 6 dagen geko(t)st voor ik weer iets of wat eetlust had. Geluk bij een ongeluk dat ik na 6 dagen 3 kilo vermagerd was.
Zaterdag 16 juni: Liefde hervalt en we spurten regelmatig om ter eerste naar het toilet. Verder willen we alleen maar op de zetel liggen, maar onze bloemen denken daar anders over. 20 keer per dag worden we gesommeerd om mee te springen op de trampoline of om op het terras met een teiltje water te spelen terwijl het buiten wel november lijkt. Slapen lijkt een ongrijpbare droom voor ons en een onnodige tijdverspilling voor onze bloempjes.
Zondag 17 juni: Ouders komen vervroegd naar huis want mijn papa stelt het niet goed. Al weken niet. Hij wordt maar niet beter, zo lijkt het. Ze moeten meer dan 1000 km terugrijden. Ik ben er niet gerust in. Gelukkig komen ze heelhuids thuis. Blij weerzien. Ongerustheid blijft.
's Avonds terug naar huis, alvast een was ingestoken. 20 minuten later (ik lig plat in mijn zetel onder een dekentje) hoor ik water lopen. Ik denk nog: "Is het nu alwéééér aan het regenen?" Ik sta op om door het achterraam te gaan kijken en voel plotseling mijn sok nat worden. En wat zie ik? De volledige keuken alsook de berging staan blank. Het wordt me even teveel. Ik weet niet wat ik eerst moet doen: wasmachine uitzetten, Liefde roepen, beginnen dweilen, of alweer naar toilet gaan?
In de loop van volgende week gebeurt er nog het volgende: strijkijzer kapot, met auto tegen een stenen blok gebotst, brood mislukt, collega's ziek en ik moet werken (voor 3), kleine bloem heeft last van tanden en wij dus van slapeloze nachten, een jeukend oog waar ik gek van word want ik mag niet wrijven en natuurlijk hebben we de Lotto alweer niet gewonnen. Kortom een hele hoop dingen waar een mens niet vrolijk van wordt. Voilà.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten