Slaapstoringen

Wanneer, o wanneer ga ik eindelijk eens de wereld van de onverstoorde, on-onderbroken nachten ingaan? Meestal is het Kleine Bloem die in het holst van de nacht haar grenzen aftast door net zo lang te krijsen tot we haar uit haar bedje halen (en ze 's morgens hees is). En éénmaal in ons bed is slapen het allerlaatste waar ze aan denkt. Waar ze wel aan denkt is: (in crescendo)"Boeke leeese mamaaaaa, papaaaaa, boeke leeeeese, boeke leeeeeese, MAMAAAA, BOEKE LEEEEEESE, ..... Soms wordt Grote Bloem ook wakker van de nachtelijke capriolen van haar zusje, en wil die natuurlijk ook naar ons bed. Of heeft ze weer één of andere enge droom. Of zoals vannacht: ze had besloten om zonder pamper te slapen ("Ah ja hè mama, want ik ben al VIER jaar hè"). Ik vol bewondering en gemeende trots het potje naast haar bed gezet, lichtje op de gang laten branden zodat ze kon zien waar ze moest plassen. Maar natuurlijk het lichtje uitgedaan halverwege de nacht. Met als gevolg om 4u30 een snikkende Grote Bloem aan ons bed: "Mamaaa, het lichtje is uit en ik moet pipiiii doooeeen". Wel héél flink natuurlijk. Maar Kleine Bloem zag in het geroezemoes ook weer een teken van ontwaken. Die heeft dus niet meer geslapen en wij ook niet. Pffff.


Thank God he created caffeïne!