donderdag 3 juni 2010

Dubito, ergo cogito, ergo sum

Het leven is een twijfelachtige bedoening. En aan de durvers, zegt men. Ik twijfel vaak en veel, maar  de laatste tijd nog veel vaker en aan nog veel meer. En ik ben geen durver, daar was ik al eerder achter gekomen.

-Moeten we verhuizen of niet? Nee daaraan twijfel ik niet, ik weet gewoon: we moeten verhuizen, punt andere lijn.  Maar naar waar? Stad in? Stad uit? En wanneer? Binnenkort? Of binnen een paar jaar? En naar wat voor een huis?  Bel étage, rijhuis of  (half)open bebouwing?  Garage of geen garage? 4 of 5 slaapkamers? Instapklaar of verbouwen?

-Moet ik gaan solliciteren of niet, neen, eigenlijk niet, want ik zit goed gebeiteld bij Vadertje Staat tot aan mijn pensioen, maar toch... wil ik dit mijn hele leven blijven doen? Dood, ellende, zorgen, de pijn van het zijn, depressieve ouderlingen, het huwelijk in al zijn clichématige facetten... maar ook dankbaarheid, innige momenten, diepe contacten en een superteam...Halftijds, 4/5de of toch maar voltijds?

-Ik wil een extra opleiding, waar welke? Psychotherapie? Theater? Schrijfcursus? Woord? Muziek?

-Neen, ik wil geen vierde kind, daar twijfel ik ook niet aan, want drie kinderen brengen al genoeg twijfels met zich mee, want... ben ik wel goed bezig? Geef ik ze genoeg eten en vrijheid of eerder teveel? Komen ze niks tekort? Maak ik wel genoeg tijd voor ze vrij?  Heb ik wel een goeide crèche/school gekozen? Ben ik hun toekomst niet aan het verkloten?....

En intussen blijven we ter plaatse trappelen, want het leven is aan de durvers en ik durf geen beslissingen nemen...

2 opmerkingen:

  1. Joing the club...met al die vragen loop ik ook rond, alleen jij kan ze mooier formuleren ;-)

    Veel succes en courage!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zeer herkenbaar, maar geloof me in mijn ogen doen jullie het fantastisch!
    Alleen wat dat verhuizen betreft moeten we dringend werk maken van onze vierkantshoeve ;-)

    BeantwoordenVerwijderen