Overwoekerd

De berg wordt hoger en hoger, de kasten zitten voller en voller, de inspiratie wordt kleiner en kleiner. En dan heb ik het niet alleen over het opnieuw aangegroeide speelgoedniveau in huis, dankzij de Sint die op 4 verschillende plaatsen souvenirs moest achterlaten. Het slaat ook op m'n leven. Het is zo'n grote onoverzichtelijke chaos dat een mens er een zenuwinzinking van zou krijgen.Wat zeg ik? Een zenuwinzinking gevolgd door een burn-out gevolgd door een majeure depressie gevolgd door een algehele katatonische toestand. Want ondanks mijn overgestructureerde persoonlijkheidsstructuur, want die heb ik, volgens mijn collega U., (haha perceptie is alles!), slaag ik er maar niet in om écht orde op zaken te stellen. Overal liggen uitpuilende to do lijsten die niet afgewerkt geraken en alsmaar uitpuilender worden, kasten lijken netjes opgeruimd tot men het waagt de deuren open te trekken, om daarna bedolven te worden onder de rommel en rotzooi. Hetzelfde geldt  voor berghokken, vestiaires, slaapkamers, zolders en kelders. Overal is de orde zoek. Vloeren lijken er proper bij te liggen tot je per ongeluk onder de mat kijkt, of tot je voeten plotseling onder de tafel blijven plakken in het gemorste appelsap van 3 dagen geleden. En dan die stapels! De administratiestapel, wasstapel en strijkstapel, ze kunnen elk apart meedingen voor een plek in het Guinness Book of Records. Oh ja, en de auto is een wrak en een schaamteloze zwijnenstal, om over mijn handtas nog maar te zwijgen, maar daar moet gelukkig niemand anders inzitten.
Ja, ooit heb ik mij eens lid gemaakt van Flylady, en begon ik als een zottin elke avond mijn gootsteen te schrobben met 3 verschillende producten om hem daarna droog te wrijven met 3 verschillende doekjes. En als het daar dan bleef zou ik zeggen, "ja, tot daar aan toe"... maar alleen al de dagelijkse spam (lees: to do lijst) die je daarbovenop krijgt doet een mens al afhaken nog voor hij goed en wel begonnen is. En dan heb je nog die doekjes die elke dag moeten gewassen worden...
Er zit maar één ding op volgens mij: verhuizen. Het is de enige oplossing die mij mentale rust brengt. Het idee met een schone lei te beginnen. Zoals je elk jaar een nieuwe agenda begint met een nieuwe pen en je mooiste handschrift. Ja, dat zou leuk zijn.