En ze wordt zo groot en eigenwijs.
Ze gebruikt te pas en te onpas en steeds weer opnieuw haar favoriete slagzin: Ikke kan dat zelf!! Wat vaak ook zo is. Maar niet altijd, want in het geval van gewoonweg eens alléén spelen, antwoordt ze steevast: Neeeee, ik KAN niet alleen spelen. Ook in het zoeken van haar tut is ze niet zo goed. Ook al ligt deze op een meter van haar vandaan en IN haar gezichtsveld.
Ze is ook een spiegel voor jezelf als het ware. We kunnen nu al een hele tijd niet langer ongestraft vloeken, want de sh*t's en de f**k's en g*verd*mme's komen nu al met steeds terugkerende regelmaat voor in haar fantasiespelletjes. Ook flauwe smoesjes die ik mezelf vaak laat ontvallen keren gewoon als een boomerang terug. Zoals vanmorgen. Grote bloem vraagt: Mama kom mee spelen! Ik zeg: Neen schatje, speel maar even alleen, ik moet wat opruimen. Waarop zij: Nee mama, niet opruimen, kom mee speeeeeelen, kom maar!! Waarop ik (flauwe smoes natuurlijk): Nee, lieveke mama kan echt niet met je spelen, ik heb rugpijn... Enkele uren geleden zegt papa: Kom schatje, we gaan je popjes opruimen. Grote bloem antwoordt zielig: Nee papa, ik kan niet opruimen, ik heb rugpijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten