Onze grote bloem heeft er hopelijk voor altijd afscheid van genomen. Zo lijkt het. Ze is nu toch al 4 dagen en 3 nachten afgekickt van het verslavende voorwerp. En buiten wat ontroostbare huilbuien zo nu en dan, lukt het wonderwel. Ze heeft het "T -woord" op zich zelfs al 2 dagen niet meer in haar mond genomen. Net zo min als wijzelf. We hebben het nu over : "Heeft ze nog gevraagd naar haar 'sigaarke'? of "Waar is de 'fopspeen' van ons kleintje?"
In tegenstelling tot andere ouders hebben wij niet Sinterklaas omgedoopt tot boze tutjesrover, maar zijn het 'de arme kindjes' die haar in een kaartje voor haar verjaardag gesmeekt hebben om haar tutje weg te geven, omdat 'de arme kindjes' geen centjes hebben om een tutje te betalen. Met liefdadigheid kun je niet vroeg genoeg beginnen, dachten we.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten