vrijdag 7 september 2007

Walking to the chapel


Ja ja de grote dag is bijna aangebroken. U kan het lezen tenhuize Camelot. Mijn kleine breurke gaat echt trouwen. Niet meer doen alsof nu. Nee, for real, in 't echt, echtigintechtig!! Hoewel het mijne trouw niet is, heb ik er toch vol spanning en verwachting naartoe geleefd. Vele vragen teisterden de laatste maanden mijn hoofd en stuurden mij op speurtocht door ellenlange winkelstraten en shoppingdoolhoven.
Want wat zou ik nu toch aandoen? Broek? Rok? Jurk? Medium, lang of heel lang? Veel bloot, weinig bloot, zwart of kleurig, stola of jasje, hoed of geen hoed... ? Winkel in winkel uit, paskot in paskot uit, kleedje aan kleedje uit... Met welk kapsel zal ik verschijnen? Lang? Los? Opgestoken? Toch maar laten knippen? Kleuren? Gel of geen gel? Ok, schoonvader de coiffeur toch maar even opgetrommeld...Welk schoeisel moeten mijn voeten verdragen? Hoge hakken? Hele hoge hakken? De hele dag? Of toch maar een reservepaar meenemen? En welke kleur dan? Heb ik eigenlijk wel een bijpassende handtas? En is die groot genoeg voor een reverse onderboek voor Grote Bloem én mijne makeup én parfum én portemonnaie én gsm én sleutels én misschien een truitje van mijn Oma, voor het geval ze het te warm krijgt en misschien dé ringen ook nog...? Maar ook weer niet te groot want het moet een beetje feestelijk blijven en het is natuurlijk niet de bedoeling om met een mega-shopper op het toneel te verschijnen. Moet ik mijn nagels laten voorzien van een dure gellaag, want het is maar 1 keer in uw leven dat uw broer in het huwelijk treedt en ik heb dat altijd eens willen laten doen, of zijn plaknagels ook goed? En blijven die wel plakken? En kun je die dan ook lakken? Ok, volgens het kruidvatmeisje wel, of...

I know, I know, I know, het zijn piepkleine peanuts vergeleken met de échte voorbereidingen van een trouw waar schoonzusje K en breurke A al een jaar mee bezig zijn en het zijn zelfs decadente zaken als je bedenkt dat elke 3 seconden ergens ter wereld een kind sterft van de honger. Maar toch, een trouw in de familie is een hele gebeurtenis en het zou spijtig zijn om het te beschouwen als een alledaagse activiteit zoals pakweg een bezoekje aan de nabij gelegen supermarkt. We gaan er ons dus helemaal insmijten! Veel succes A en K! Dat jullie dag voor de rest van jullie leven in jullie hersens gebrandmerkt mag staan!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten