De Krak. Een winkel die bij mijn weten alleen in de marginaalste buurten van mijn stad ligt. Een handige winkel wel, want je vindt er vaak de meest voor de hand liggende spullen die ze nergens anders meer verkopen. Dingen zoals bijvoorbeeld sponsbroekjes, raamkleefplakkers (die voor in de auto als je op reis gaat, weet je nog wel?) en turnpantoffeltjes in kleine maatjes. En op de koop toe zijn die dingen dan ook nog net niet gratis. Maar ik kom er niet vaak want het is er donker, vuil (stofzuigen is tegen hun principes), het stink er (genre mengeling tussen goedkope geurkaasen, sigarettenrook en verkoopsterszweet) en daarbij is het personeel ook nog eens hoogst onvriendelijk (getuige mijn verslag hieronder)
Ik ging dus turnpantoffeltjes kopen, maat 23, voor Grote Bloem. Ik kom in de Krak en wat ziet mijn lodderig oog? Jawel, een hele bak vol! Ik vraag aan een norse rekkenvullende verkoopster hoe het zit met de prijs. Ze deelt me mede dat ze 'in reclam' zijn en mompelt eraan toe: "Ge moogt ze meepakken voor nen Euro". Ik graai naarstig in de bak op zoek naar nummer 23. En jawel, ik vind maar liefst 3 pantoffels in die maat! 1 vuile en twee minder vuile. Na wat twijfelen besluit ik de twee minder vuile te nemen.
Blij ende opgelucht begeef ik mij terug huiswaarts met mijn 2 minder vuile turnpantoffels maat 23 en vraag, éénmaal thuisgekomen, aan Grote Bloem om ze te passen. Het kind kan nog geen links van rechts onderscheiden dus ik help haar even om ze juist aan te froemelen.
Tot mijn eigen stomme verbazing wordt ik mij echter langzaam bewust van de GROTE FOUT die ik heb gemaakt! Ik heb 2 linkse meegepakt, verdoemme, verdoemme!
Minder blij en met een zenuwachtig gevoel in mijn buik (jullie kennen intussen mijn reputatie als het op goederen ruilen aankomt), ga ik terug naar de Krak. Ik leg mijn probleem uit aan de norse verkoopster, die nu aan de kassa staat. Antwoord (luid, verwijtend en duidelijk NIET happy met heel de zaak): "Jomor, dat snapkik nu nie ze! Hoe kan da nu gebeuren?! Ge ziet dat toch hè?!! En daarbij, die zijn in reclam en normaal pakken we gene reclam terug!"
Ik probeer assertief en sterk te blijven en zeg: "Jomor, iedereen kan zich toch wel kan vergissen hè, madam".
Uiteindelijk verleent de norse mij gratie en mag ik het pantoffeltje gaan omruilen. In het naar buiten gaan zeg ik nog even, mij zeer sterk houdend, dat ze mij er waarschijnlijk niet terug gaan zien en dat ik onthutsd ben over hun klantonvriendelijkheid. Het heeft me alleen een : "ge hebt ze toch mogen ruilen hè madam?!", opgeleverd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten