Drie maanden lang heb ik mij moeten laten gelden als stagebegeleider. Ik wist niet dat ik het in mij had, maar jawel dus. Ik neem aan dat het wel moest lukken, aangezien mijn ouders vroeger al een strenge schooldirectrice in mij zagen, of toch tenminste een soort van Mary Poppins.
Of ik ook daadwerkelijk streng en kordaat uit de hoek ben gekomen, laat ik aan B., mijn fijne stagiair over. Wat ik wel weet is dat ik hem heb leren kennen als een aangename, sympathieke en zeer bekwame kerel. In veel opzichten deed hij mij zelfs denken aan Mudbiker Tuur (alias Mr Queenkatrien, alias 'mien breurke')
We hadden veel leuke en lange gesprekken over de veelzijdige aspecten van ons werk, over zijn (en mijn) gevoeligheden en onzekerheden, over onze bezigheden, interesses, hobby's, over lekker eten en drinken, over ouders, broers, zusters, kindjes, relaties, liefjes en bijbehorend liefdesverdriet, over mijn bevallingen en over knappe acteurs en actrices én last but not least over knappe supervisors, waarvan de geaardheid tot nader bericht niet gekend is ;-).
Kortom, over alles wat er maar enigzins in ons opkwam.
En verder hebben we ook nog gewerkt natuurlijk.
Hij was ondermeer getuige van onze bijna-recordmaand januari, waarin we maar liefst 42 ongelukkigen ten grave gedragen hebben. B liet zich hierin van zijn dapperste kant zien door er toch een stuk of 5 voor zijn rekening te nemen.
Chapeau voor een eerste echte participerende stage. Chapeau voor den B.
B, haal jij er nog even de taalfouten voor me uit? ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten