dinsdag 20 juli 2010

Hoe uzelf te behelpen bij een vervellende rug.

Moest ik een tuin hebben en moest ik in die tuin een boom hebben en moest die boom een harde schors hebben, dan zou ik er mijn rug tegen schuren totdat ik vrij van jeuk terug opgelucht kan ademhalen. Mijn rode rug na het Blankenberge-avontuur van vorige week is namelijk veranderd in een fantasie landkaart waar je de vellen zo van kan afplukken. Niks zo leuk als hele lappen vel afplukken van een vervellende medemens maar ook niks zo moeilijk als het je eigen rug betreft.
Op Mijn Liefde moet ik niet rekenen. Ik moet maar eventjes smekend in zijn ogen kijken en ik lees: AFKEER. Grote Bloem doet haar best, maar die kleine vingertjes met die botte nageltjes maken het gekriebel er alleen maar erger op.
Soms doe ik met mijn korte armpjes zelf een poging tot krabben en zeg ik aan de verbaasde omstaander dat ik mijn lenigheid aan het testen ben. Als er echt niemand kijkt neem ik wel eens een haarborstel met van die prikkende stekels om mezelf te verlossen. En in oppertse reddeloosheid heb ik ook al eens een grote vleesvork gebruikt, die ik dan uiteraard, het spreekt voor zich, meteen weer afwas voor ze terug in de schuif verdwijnt.
Een mens zou feitelijk altijd een rugkrabber in huis moeten hebben.

1 opmerking:

  1. Ooh wat erg!! Ik vind het ook altijd heerlijk om velletjes te pulken, maar heb ook niemand om het bij mij te doen. Factor 30 dan maar..

    BeantwoordenVerwijderen