Fashion tristesse

Komaan, het is toch triestig gesteld met de confectiekleding van tegenwoordig. Drukknopen die niet goed sluiten, T-shirten die na 1 keer wassen schots en scheef uit uw wasmachine komen, gaatjes die plots en mysterieus in truien verschijnen, knopen die met slechts met 1 draadje vasthangen en dus praktisch spontaan van uw vest vallen en ga zo maar door.
Natuurlijk, het mag de mensen allemaal niks meer kosten en iedere vrouw  ziet haar maat van rok graag bij de eerste aanblik tussen de rekken hangen, maar toch is het niet meer te doen. Ook niet qua stijl.  Alle winkels hangen vol brol. T-shirts zijn vormeloos en zo dun dat je evengoed niks kan dragen. De jurken zijn wijd en papperig en overal gefronsd en doen een gemiddelde vrouw 6 kilo dikker lijken. Alles staat vol pailletten en blinkende letters en afdrukken van je kan het zo gek en zo kitsch niet bedenken. En niet te vergeten, dé modehit van dit seizoen: de harembroek! Tjongejongejonge, welke zichzelf respecterende vrouw die toch ietwat stijlvol door het leven wil gaan, draagt een broek waarin het lijkt alsof je je grote boodschap tussen je knieën meezeult?

Oh ja, en de bretellen zijn ook terug in. Houdt u vast, want nog even, en de epauletten verschijnen ook weer in het straatbeeld. Zeg dat ik het u gezegd heb.

Ik wil u dus vertellen dat ik in een contraire vestementaire periode zit.  Want na een hele dag kleren kijken, tevergeefs passen en terug weghangen is dit wat ik gekocht heb:

* 1 zwarte trui met V-hals
* 1 witte trui met V-Hals
* 1 wit hemd
* 1 normale jeans

Trinny en Susanna zouden vast volgend etiket op mij plakken: na 3 zwangerschappen bang om haar nieuwe ik  te ontdekken. 
Bon, ik weet in ieder geval dat ik mijn nieuwe ik niet tussen de glitter, punk, marinekitsch, combatcamouflage, flowerpower en zigeunerfolkstijl moet zoeken.