Ons oudste meisje moet plots niks meer van mama weten. De papa-fase is namelijk aangebroken en volop aan de gang.
Het begint al van 's morgens vroeg omstreeks 7.00 u. Onze persoonlijke wekker roept niet langer 'MAMAAAA' maar 'PAPAAAAA'. Na even in ons bed te hebben gerollebold zegt ze steevast:"Nu naar beneden gaan hè? Mama zusje dragen en papa Nika dragen!" Zo gezegd zo gedaan. Aan het ontbijt stoot ik niet zelden op een zee van protest als ik haar melkje wil warm maken voor het ontbijt. Dan krijg ik ongeveer zoiets te horen: "Neeeeeee mama (met zeer verontwaardigde blik), PAPA!!! flesje maken". Ook boterhammen smeren kan papa nu echt veel beter dan mama. Hij moet vast iets betoverderds doen met de chocoladepasta, denk ik.
Doorheen de dag zijn er natuurlijk tal van dingen die ofwel mama ofwel papa kunnen doen. Spelen bijvoorbeeld. Ook daar is alleen papa de winkelmeneer (of klant), huizenbouwer, danspartner of gast in het persoonlijke pannekoekenrestaurant van onze dochter.
Ook bij het slapengaan is papa nog altijd de meerdere van mama, hoe hard zij ook haar best doet om de bedverhaaltjes nóg sappiger en met nóg meer intonatie te brengen dan papa al doet.
Wat blijft er dan nog over voor de mama? Haar potje uitgieten en haar kleertjes strijken zeker? ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten