Ik ben geen held als het gaat over beestjes met 8 poten. Zeg maar dat ik er ronduit een fobie voor heb. Psychotherapeuten zeggen dat je je van een fobie kan laten afhelpen door middel van geleidelijke confrontatie met het object van de fobie. Maar alleen al het gedacht doet mij rillen en beven van de schrik dus vermoedelijk zal ik nooit of te nimmer een psychotherapeut zoeken om van mijn fobie verlost raken. Stel je voor zeg, een spin over je arm laten kruipen *slik*
Zo lang ik geen 8 potigen in het vizier krijg is mijn leven best leefbaar. Maar van zodra zo'n griezel zich in mijn gezichtsveld begeeft slaat de paniek toe en verlam ik.
En zo kwam het dat ik vanmorgen geen was in de wasmachine heb kunnen steken. Immers, bij het van de grond oprapen van de vuile handoeken zag ik zo'n engerd wegkruipen onder de berg overige was die eveneens moest gedaan worden. Ik ben weggelopen van de plaats des onheils; namelijk ons waskot, en heb zo weinig mogelijk kreten geslaakt want ik moest mij inhouden tegenover mijn dochter, die ik geen transgenerationeel trauma wil aandoen. Maar het heeft de hele dag in mijn achterhoofd gezeten. Want hoe, in godsnaam, hoe ga ik morgen mijn overige was doen???
Geen opmerkingen:
Een reactie posten