De goede afloop moest natuurlijk gevierd worden met een lekkere lunch bij De Taloorkes, alwaar ik twee gigantische gehaktballen met seldersaus geserveerd kreeg én verorberd heb. Ik vond van te voren nochtans dat ik niet zo'n honger had. Maar ik heb nu eenmaal het oorlogskindsyndroom en laat nooit of te nimmer een kruimel op m'n bord liggen.
Collega M kon dan weer niet anders dan halverwege stoppen want er zat er een haar in zijn ovenschotel. Een haar die verdacht veel leek op een haar van het soort dat niemand verwacht aan te treffen in een eetbaar gerecht. Yuk.
Daarna terug tramsgewijs naar het werk, wat enige tijd geduurd heeft wegens een ontsporing op dezelfde lijn. Daardoor zijn we zowat de hele stad doorgetsjoekt om op een ander tramspoor te kunnen rijden en uiteindelijk op het werk aan te komen. We hadden ook kunnen uitstappen en wandelen, hetgeen we zeker gedaan zouden hebben moest het niet zo'n prachtig weer geweest zijn. De ontsporing was enkele uren later nog steeds niet opgelost waardoor het naar huis gaan ook vertraging opliep.
Grote Bloem moest dan ook nog opgehaald worden bij de Bomma. Toen ik binnenkwam werd ik begroet met de enthousiaste woorden:" Kijk mama, ik heb Playmobil gekregen". Ik denk dat Bomma's portemonnee toch blij zal zijn als de vakantie voorbij is. Kleine Bloem was zoals altijd haar hongerige zelf bij thuiskomst. Ik besloot een kaas-ham omelet te maken voor haar en voor mij, terwijl Mijn Liefde vrijdagsgetrouw de frituur bezocht. Die kaas-ham omelet was een waar succes want ik heb er nog een moeten maken. En de curryworst voor Grote Bloem is ook helemaal opgegaan. Ik weet het, omeletten en curryworsten oftewel frikandellen (op z'n Limburgs) zijn niet zo gezond en voedzaam, maar wel errug gemakkelijk op een vrijdagavond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten