Buiten de trieste mededeling dat de Choco schielijk overleden is.
Blijkbaar lag het beestje zaterdagochtend in een zeer diepe slaap waaruit hij na veel geduw, gepor en geschud niet meer wilde ontwaken. Zijn adoptiemama kwam het met net schoorvoetend vertellen. Ze zei er meteen bij dat het niet uit ondervoeding was, want hij at tonnen venkel. En ook niet uit onderkoeling, want hij zat al geruime tijd binnen. En hij werd ook regelmatig gepakt en gestreeld en in den hof losgelaten, zei ze. Ook al geen gebrek aan liefde dus. Oef zeg. Laten we de schuld maar aan het noodlot geven, dan.
Zijn 6 jarige stiefzusje en tevens zijn beschermelinge heeft enige traantjes gelaten, maar heeft daarna samen met haar papa dapper het kistje in de tuin begraven en hem een waarlijk siergraf geschonken. Ook het hokje, dat anders toch maar eenzaam en leeg staat te wezen, is opgesmukt met slingers en tierlantijnen ter ere van het lieve caviabeest.
Hopelijk zal hij eeuwig grazen op de hemelse caviaweilanden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten