maandag 31 maart 2008

Te soft voor deze wereld


Vandaag is het dan eindelijk zover gekomen. We hebben een vervangvoiture. Een Fiat Bravo van het nieuwste soort. Joepie de poepie. Dat wil zeggen dat onze kapotte voiture eindelijk gemaakt wordt (een uitloper van het camionincident). We hebben onze vervangvoiture echter slechts stapsgewijs verkregen.

Stap 1: Mijn Liefde belt naar de garage om een expertise te laten doen.

Stap 2: Na een week vindt de expertise plaats.

Stap 3: De verzekering heeft tijd nodig om te beslissen, nog een week verder.

Stap 4: De verzekering heeft beslist, we kunnen hem laten maken. Mijn Liefde maakt een afspraak. Voor de week erop.

Stap 5: Mijn Liefde is bij het maken van de afspraak uit het oog verloren dat we een vervangvoiture moeten hebben. Eerst uitzoeken bij verzekering hoe dat zit. Weer een week verder.

Stap 6: Juij! We hebben recht op vervangvoiture! Mijn Liefde belt terug naar de garage, maakt een nieuwe afspraak voor onze kapotte voiture en zegt dat we vervangvoiture mogen hebben, voor 5 dagen maar liefst. De garage gaat het allemaal regelen.

Stap 7: Oei. We horen niks meer van de garage. Na een week belt Mijn Liefde. Wat blijkt? Ze dachten dat we op verlof waren (Duh! In our dreams!), dus ze hadden nog maar even gewacht met die vervangvoiture. Misverstandje rechtgezet en vervangvoiture opnieuw geregeld.

Stap 8: Vandaag kreeg ik telefoon. "U kan uw vervangvoiture vanavond komen opppikken mevrouw". "Om 17 u is prima, tot straks!". Zo gezegd zo gedaan. Om 17.05u sta ik nieuwsgierig te popelen om achter het stuur van de vervangvoiture te kruipen. Maar natuurlijk, hoe kan het ook anders, geen vervangvoiture te bekennen. De garagemevrouw moest hem nog gaan ophalen bij de car-rent, bij God!

Ik ben wijselijk meegereden met de garagemevrouw naar de car-rent, uit angst dat we anders weer een week verder zouden staan. En het is omdat de garagemevrouw op weg naar de car-rent haar scheidingsperikelen, en de nefanste invloed ervan op haar kinderen, aan me opbiechtte dat ik eigenlijk wat compassie met haar kreeg. En heb nagelaten om haar vriendelijk doch kordaat op haar trage en te wensen over latende klantenservice te wijzen. Ik ben een softie.

3 opmerkingen:

  1. En wat vinden jullie van de Fiat ?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het was een zeer fijne auto, maar ik had er toch liever niet in gereden (zie: alweer dokken)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Your blog looks nice, even so it would be far better if you’ll be able to use lighter colors too as a professional design. This will make sure that a lot more readers come to check it out.Informative post by the way!

    aromatherapy

    BeantwoordenVerwijderen