Allez, weeral 138 euro armer. De meneer van Smeg heeft ons afwasmachien gerepareerd (voor de derde maal, reeds!).
Hij ging normaal tussen 13u en 17u komen. Om 12.30 belt mijn gsm. Ik ben nog op mijn werk, maar ben vetrekkensklaar. Het is de meneer van Smeg. Dat hij bij ons aan de deur staat. Ik zeg een beetje kortaf dat ik hem pas vanaf 13u verwacht had. Ok ik wacht wel, zegt hij.
Ik schakel mijn bakfiets in een hogere versnelling en trap mij onnozel naar huis, onderweg bijna 2 fietsers, en 1 kind overrijdend. Dankzij mijn goede bakfietsbel, vallen er echter geen slachtoffers .
Thuis zeg ik met een tomatenhoofd tegen de meneer van Smeg dat het al de derde keer is en dat, als het nu boven de 150 euro is, ik een nieuw machien ga kopen. En geen van Smeg, wil ik er nog aan toevoegen, maar dat slik ik toch maar in.
Ik heb me bijna een hartaanval gefietst, de mens is een kwartier bezig geweest, heeft een stukske vervangen, hij heeft mijn keukenvloer "verrenneweerd", én nog ne cola gedronken uit mijn ijskast. 138 euro. Dieven.
Ik had me eigenlijk voorgenomen nog even de stad in te gaan om op vraag van Mijn Liefde, mijn slenkende voorraad ondergoed aan te vullen. Hawel, ik heb geen centen meer, maar ik denk dat ik het uit frustratie toch maar ga doen. Leve de Visakaart!
Arm dutske toch !
BeantwoordenVerwijderen